Թարգմանություն

The most famous queen of the Arshakuni kingdom of Great Hayek is Parandzem, the wife of Arshak II.

Parandzem is not only the most famous queen of the Arshakunyat kingdom of Great Hayek, but also one of the most prominent figures in our history.

She was from the Syunats ministerial lineage, the daughter of Andok /Antioch/Syuni, who was one of the outstanding figures of the Armenian reality of the 4th century. Miss Parandzem was "well-known for her beauty and decency." She marries Gnel Arshakun, the nephew of King Arshak II, forms a family with him created by mutual love.
The exceptional beauty and charm of the princess changed the course of his life quite quickly. According to the chroniclers, she falls in love with Gnel's cousin, Tirith, who conspires against Gnel. He manages to convince the king that Gnel is going to take over the throne of Great Britain, which causes the king to order him killed.
At that time, Andovk, one of the ministers from Syunyat, had a beautiful daughter named Parandzem, who was very famous for her beauty and decency. Then Knel the youth, the king's nephew, took her as his wife. The beauty of this girl was widely announced and spread and sounded in various places. Fueled by this reputation, Tirith, Gnel's other cousin, fell in love with his daughter-in-law... and then began plotting to lose the woman's husband, hoping that he might be able to steal her wife later.
At that time, Andovk, one of the ministers from Syunyat, had a beautiful daughter named Parandzem, who was very famous for her beauty and decency. Then Knel the youth, the king's nephew, took her as his wife. The beauty of this girl was widely announced and spread and sounded in various places. Fueled by this reputation, Tirith, Gnel's other cousin, fell in love with his daughter-in-law... and then began plotting to lose the woman's husband, hoping that he might be able to steal her wife later.
Tirit began to think of cunning tricks. hired many assistants and associates with whom he could advance his slander. And he falsely reported to King Arshak about Ghenel, that Ghenel intended to reign and kill you... Therefore, the king, being filled with anger towards Ghenel, persecuted him and for a long time devised a treacherous plan against him...

ՓԱՌԱՆՁԵՄ

Մեծ Հայքի Արշակունյաց թագավորության ամենահայտնի թագուհին Փառանձեմն է՝ Արշակ II-ի կինը:

Փառանձեմը ոչ միայն Մեծ Հայքի Արշակունյաց թագավորության ամենահայտնի թագուհին է, այլև մեր պատմության ամենաակնառու դեմքերից մեկը:

Նա Սյունաց նախարարական տոհմից էր՝ դուստրն Անդոկ /Անտիոք/ Սյունիի, որը IV դարի հայ իրականության ակնառու դեմքերից մեկն էր: Օրիորդ Փառանձեմը «շատ հռչակված էր իր գեղեցկությամբ և պարկեշտությամբ»: Նա ամուսնանում է Արշակ II արքայի եղբորորդի Գնել Արշակունու հետ, կազմում նրա հետ փոխադարձ սիրով ստեղծված ընտանիք:

Իշխանուհու բացառիկ գեղեցկությունն ու հմայքը բավականին արագ փոխեցին նրա կյանքի ընթացքը: Ըստ մատենագիրների՝ նրան սիրահարվում է Գնելի հորեղբորորդին՝ Տիրիթը, որն էլ դավեր է նյութում Գնելի դեմ: Նա կարողանում է թագավորին համոզել, թե Գնելը պատրաստվում է գրավել Մեծ Հայքի գահը, որն էլ պատճառ է դառնում, որ թագավորը հանձնարարի սպանել նրան:

  • ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԱՎԵՐԱԳԻՐ

Այն ժամանակ Սյունյաց նախարարներից մեկը՝ Անդովկը, մի գեղեցիկ դուստր ուներ Փառանձեմ անունոն, որ շատ հռչակված էր իր գեղեցկությամբ և պարկեշտությամբ: Ապա Գնել պատանին՝ թագավորի եղբորորդին, նրան կին առավ: Այս աղջկա գեղեցկությունը շատ հռչակվեց ու տարածվեց և հնչեց զանազան վայրերում: Այս համբավից բորբոքված՝ Տիրիթը՝ Գնելի մյուս հորեղբորորդին, սիրահարվեց իր հարսին… այնուհետև սկսեց հնարքներ մտածել այդ կնոջ ամուսնուն կորցնելու՝ հուսալով, թե գուցե կարողանա հետո նրա կնոջը հափշտակել:

Տիրիթը սկսեց նենգավոր հնարքներ մտածել. վարձում էր շատ օգնականներ ու գործակիցներ, որոնցով կարողանա իր չարախոսությունն առաջ տանել: Եվ Գնելի մասին սուտ մատնություններ էր նենգորեն հաղորդում Արշակ թագավորին, թե Գնելը մտադրություն ունի թագավորելու և քեզ սպանելու… Ուստի թագավորը Գնելի նկատմամբ ոխով լցվելով՝ հալածում էր նրան և երկար ժամանակ նենգավոր խորհուրդ էր մտածում նրա դեմ…

Շուկայի ուսումնասիրուն

📍Նախագծի նպատակ-Կարողանալ ուսումնասիրել Երևան քաղաքի շուկան և եզրակացնել արդյոք հնարավոր է այս կամ այն ոլորտում գործունեություն ծավալել։

Առաջադրանք-Ընտրել բոզնեսի որևիցէ ոլորտ կամ բրենդային ապրանք և փորձել այն համեմատել նույնատիպ բիզնեսների հետ,

Համեմատության համար օգտագործել հետևյալ հատկանիշները՝ որակ, գին, կայքի ճանաչելիություն, սպասարկում, տեսականի և բրենդ

ելնելով վերլուծությունից հասկանալ,թե ով է ձեր թիրախային խումբը

Թարգմանել

Новое

независимое

«Полти» Харьков (Луганск) государство Украина появилось на политической карте мира 24 августа 1991 года. Именно в этот день украинцы каждый год празднуют День Независимости. Это самый большой национальный праздник страны.

Днепропетровск

Кировоград

Херсон

Онферопол

Донец

Имеет закон это и глава – это Государственная власть Украина основной Конституцию. B президентско- парламентское государство. Самое главное Лицо государства это Президент. Ему помогает правительство Кабинет Министров. Главное лицо в Кабинете Министров Премьер-министр.

рад

  • это власть. Законодательная власть в стране Верховная Рада, которая издаёт законы. Национальна символика

Конституции говорится, что Украина

Это исполнительная

Национальна символика Украины – это герб, флаг и гимн. Это отображение главной демократический республиканский строй. Герб: золотой тризуб на голубом фоне символизирует стремление к свободе.

национальной

идеи украинцев: единство, традиции,

Флаг: две горизонтальные Верхняя – синяя (голубое небо), а нижняя – жёлтая (поле пшеницы как символ жизни). полоски:

Гимн Украины написали в ХІХ веке

поэт Михаил Вербицкий и композитор Павел

Чубинский.

Территория

Украина находится в центре Европы на

континенте Евразия. Её соседи на севере Белоруссия, на востоке Россия, на западе Польша и Словакия, на юго-западе Венгрия, Румыния и Молдавия. Длина государственной границы составляет 7 590 км. Длина морской части границы 1959 км.

«Պոլտի» Խարկով (Լուգանսկ) Ուկրաինա պետությունը հայտնվել է աշխարհի քաղաքական քարտեզի վրա 1991 թվականի օգոստոսի 24-ին։ Հենց այս օրը ուկրաինացիներն ամեն տարի նշում են Անկախության օրը։ Դա երկրի ամենամեծ ազգային տոնն է։

Դնեպրոպետրովսկ

Կիրովոգրադ

Խերսոն

Օնֆերոպոլ

Դոնեց

Այն ունի օրենք, և գլխավորը Ուկրաինայի պետական ​​իշխանությունն է, հիմնական Սահմանադրությունը։ Բ-ն նախագահական-խորհրդարանական պետություն է։ Պետության ամենակարեւոր դեմքը նախագահն է։ Նրան օգնում է Նախարարների կաբինետը։ Նախարարների կաբինետի գլխավոր անձը վարչապետն է։

Աշխատանք

իշխանություն է։ Երկրում օրենսդիր մարմինը Գերագույն Ռադան է, որը օրենքներ է թողարկում։ Ազգային խորհրդանիշներ

Սահմանադրության մեջ ասվում է, որ Ուկրաինա

Սա գործադիրն է

Ուկրաինայի ազգային խորհրդանիշներն են՝ զինանշանը, դրոշը և օրհներգը։ Սա հիմնական ժողովրդավարական հանրապետական ​​համակարգի արտացոլումն է։ Զինանշան. կապույտ ֆոնի վրա ոսկե եռաժանի խորհրդանշում է ազատության ցանկությունը:

ազգային

ուկրաինացիների գաղափարները՝ միասնություն, ավանդույթներ,

Դրոշ՝ երկու հորիզոնական վերև՝ կապույտ (կապույտ երկինք), իսկ ներքևում՝ դեղին (ցորենի դաշտ՝ որպես կյանքի խորհրդանիշ): շերտեր:

Ուկրաինայի պետական ​​օրհներգը գրվել է 19-րդ դարում

բանաստեղծ Միխայիլ Վերբիցկին և կոմպոզիտոր Պավելը

Չուբինսկին.

Տարածք

Ուկրաինան գտնվում է Եվրոպայի կենտրոնում

Եվրասիա մայրցամաքը. Նրա հարևաններն են հյուսիսում՝ Բելառուսը, արևելքում՝ Ռուսաստանը, արևմուտքում՝ Լեհաստանը և Սլովակիան, հարավ-արևմուտքում՝ Հունգարիան, Ռումինիան և Մոլդովան։ Պետական ​​սահմանի երկարությունը 7590 կմ է։ Սահմանի ծովային հատվածի երկարությունը 1959 կմ է։

Նախագիծ

Ճամբարի շրջանակներում «Հաղորդակցման հմտություններ և աշխատանքային գործունեության հիմունքներ» առարկայի շրջանակներում իրականացվող նախագիծ:

Թեմա՝ «Հաղորդակցման ո՞ր ձևն է իմը»

Նախագծի նպատակն է սովորողի մոտ զարգացնելու հաղորդակցման հմտությունները, վերլուծության, ինքնավերլուծության միջոցով գտնելուիրեն բնորոշ հաղորդակցման ձևը, ոճը:

Աշխատանքային ընթացում պետք է ուսումասիրել հաղորդակցման ձևերը, գրել դրա մասին նյութեր՝ նշելով աղբյուրը։ Ուսումնասիրելուց հետո, վերլուծության, ինքանվերլուծության միջոցով գրել էսսե «Հաղորդակցման որ ձևն է իմը» խորագրով։ Այս նույն թեմային շուրջ անցկացնել հարցազրույց ընտանիքի կրտսեր, միջին և ավագ սերունդների հետ, զուգահեռներ տանել: Նյութը պռտք է տեսագրել կամ ձայնագրել, նախագծի արդյունքնները հրապարակել բլոգի համապատասխան բաժնում:

  • Հաղորդագրության ուղին է (ջրային, օդային, ցամաքային հաղորդակցություն է),
  • Տեղեկատվության փոխանցման ձևն է (հեռախոս, հեռագիր, ռադիո, էլեկտրոնային փոստ),
  • Շփման գործընթացն է, երկու կամ ավելի անձանց միջև՝ հիմնված փոխադարձ հասկացվածության վրա (ակնարկ, հայացք, ժեստ, պատասխաններ, խոսակցություններ, վեճեր, բանակցություններ)։
  • Հաղորդագրության փոխանցումն է երկու և ավելի մարկանց միջև։
  • Մասսայական հաղորդագրություն է. տեղեկատվության հաղորդման գործընթաց՝ տեխնիկական միջոցների օգնությամբ (թերթեր, ռադիո, կինեմատոգրաֆիա, հեռուստատեսություն)։

Ներկա ժամանակներում հաղորդակցություն տերմինը մեկնաբանվում է հետևյալ կերպ.

  • կապի միջոց,
  • շփում, տեղեկատվության փոխանցում մեկ անձից մյուսին (միջանձնային հաղորդակցություն),
  • զանգվածային հաղորդակցություն,
  • Տեղեկատվության փոխանցում հասարակության մեջ։

Ես ավելի շատ օգտագործում եմ վերտուալ շբման ձևը,որովհետև այդպես ավելի հարմար է և ժամանակի խնայում, բայց որքան էլ ժամանակ խնայի վերտուալը մեկ է վերբալ շբումը ավելի լիարժեք է և բավարարող։

Նախագիծ աչքերի ֆոտոշարք

ՀՈՒՆՎԱՐ ԱՄՍՎԱ ՀԱՇՎԵՏՎՈՒԹՅՈՒՆ

📍Բովանդակություն-Հունավարյան նախագծի ընթացքում ես նկարելու եմ մարդկանց աչքերը, որոնք կտարբերվեն իրենց ձևով, չափով և գույնով։

📍նպատակ-նախագծիս նպատակն է ավելի լավ ուսումնասիրել մակրո նկարահանման առանձնահատկությունները։ Ավելի լավ տիրապետել լույսերի դասավորմանը և դրանց տիրապետելով ստեղծեմ լավ նախագիծ։

📍Տևողություն-հունվարի 9-ից հունվարի 27ը։

📍Արդյունք- տեղադրելու եմ բլոգումս և ցուցադրելու առցանց ցուցահանդեսի տեսքով։

📍Արդյունք-ես նկարել եմ մոտ 10 հոգու աչք և շատերի աչքերը մյուսի աչքից տարբերվում են չափով և գույնով։ Նկարահանման ժամանակ օգտագործել եմ հիմնական լույս և ամբողջը նկարել եմ մեդիայում։ Աչքերը նկարել եմ 100mm ֆիքս օբյեկտիվով։

Առակ

Մարդն ու ծառերը

Մի չքավոր մարդ ձմռանը գնաց այգի՝ պտուղ քաղելու: Եվ տեսնելով, որ ծառերը փայտացած են, սկսեց թշնամանալ, տրտնջալ, հարվածել ու ասել նրանց.— Ինչո՞ւ պտուղ չունեք, որ ուտեմ ու կշտանամ,— ու սկսեց ավելի չարանալ։Եվ ծառերից մեկը քաղցրությամբ ու համոզող խոսքով ասաց։— Մի՛ տրտմիր, ո՜վ մարդ, և իզուր մի՛ բամբասիր, որովհետև, սխալվում ես։ Թեպետ կարիքավոր, բայց ինչո՞ւ չգիտես, որ ձմռանը հանգստանում ենք և զորացնում մեր արմատները, որպեսզի կարողանանք գարնանը ծաղկել, ամռանը սնունդ տալ պտղին և աշնանը հասնել ու կերակրել: Ինչո՞ւ չեկար այն ժամանակ, երբ մարդ, անասուն ու գազան վայելում էին մեր պտուղները։ Այժմ գնա և վերադառնալով հարմար ժամանակ, կեր որչափ կկամենաս։Եվ գնաց մարդը այդ խոսքի հույսով։

A poor man went to a garden in winter to pick fruit. And seeing that the trees were woody, he began to be hostile, grumbling, hitting them and saying: “Why don’t you have fruit so that I may eat and be satisfied?” and began to become more evil. And one of the trees said with a sweet and convincing word: “Do not be sad oh man, and do not babble in vain, because you are wrong. Although needy, why don’t you know that in winter we rest and strengthen our roots so that we can bloom in spring, give food to the fruit in summer and reach and feed in autumn? Why was there not a time when man, cattle and beast enjoyed our fruits? Now go and come back at the right time, eat as much as you want. And the man went, hoping for that word.

Յուսուֆ Կարշ

2000 թ. «Ով ով է» (Who’s Who) հայտնի պարբերականն աշխարհահռչակ հայ լուսանկարիչ Յուսուֆ Քարշին ընդգրկեց աշխարհի ամենահայտնի 100 մարդկանց ցուցակում: Իսկ այդ 100-ից 51-ին անմահացրել է Քարշը: Չերչիլ, Կաստրո, Խրուշչով, Քենեդի, Հեմինգուեյ, Յունգ, Մայր Թերեզա, Էյնշտեյն, Բերնարդ Շոու, Էլիզաբեթ Թեյլոր, Սոմերսեթ Մոեմ, Քրիստիան Դիոր, Դալի, Օդրի Հեպբյորն, Սոֆի Լորեն… Այս շարքը կարելի է անվերջ շարունակել, իսկ նրանց բոլորին միավորում է մի բան` Քարշի ֆոտոխցիկը: Հայազգի հռչակավոր լուսանկարիչն անմահացրել է ժամանակի ամենահայտնի հասարակական-քաղաքական գործիչներին, դերասաններին, երգիչներին ու գիտնականներին:

Յուսուֆ Քարշը ծնվել է 1908 թ., Արևմտյան Հայաստանի Դիարբեքիր նահանգի Մարդինի գավառում: 1922 թ., երբ Յուսուֆը (իսկական անուն-ազգանունը՝ Հովսեփ Քարշյան) 14-ամյա պատանի էր, նրա ընտանիքն էլ շատերի պես ենթարկվում է հալածանքների ու բռնի տեղահանման: Քույրը սովից մահանում է: Նրա երկու հորեղբայրները ձերբակալվում ու սպանվում են: 1922 թ. Քարշի ընտանիքին վերջապես թույլ են տալիս դուրս գալ երկրից, և նրանք, առանց ունեցվածքը վերցնելու, մի կերպ հասնում են Սիրիա` Հալեպ: Ճանապարհորդության ընթացքում Յուսուֆը փորձում էր նկարել սպանված հայերի ոսկորները, այդ պատճառով նրան բռնում են: Հայրը, վերջին գրոշները տալով, մի կերպ կարողանում է որդուն ազատել: Մի խոսքով, նրա ընտանիքը մազապուրծ հասնում է Հալեպ ու կամաց-կամաց ոտքի կանգնում:

Յուսուֆի ծնողները որոշում են նրան ուղարկել Կանադա` քեռի Նաղաշի (լուսանկարիչ Ջորջ Նաքաշյան) մոտ: Ցեղասպանությունը վերապրած ընտանիքը որդու համար փորձում էր քիչ թե շատ անվտանգ ու հեռանկարային կյանք ապահովել` չկռահելով, որ մի օր նա դառնալու է Կանադայի և աշխարհի ամենահայտնի լուսանկարիչներից մեկը: Յուսուֆ Քարշն ուսում է ստանում ու աշխատում Նաղաշ քեռու ստուդիայում, իսկ Նաղաշը, նկատելով տղայի լուսանկարչական տաղանդը, նրան ուղարկում է Բոստոն՝ սովորելու հայ անվանի լուսանկարիչ Ջոն Գարոյի մոտ։ Վերջինս իր ժամանակի մեծագույն լուսանկարիչներից էր և համարվում էր լուսանկարչության նորարար, իսկ նրա արվեստը կոչվում էր «գարոգրաֆիա»:

ֆ Քարշը վերադառնում է Կանադա և ստեղծում իր անձնական ստուդիան Օտտավայի կենտրոնում: Շուտով նրա աշխատանքները մեծ հետաքրքրություն են առաջացնում: Սակայն Յուսուֆ Քարշին միջազգային հռչակ է բերում Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Ուինսթոն Չերչիլի հայտնի լուսանկարը՝ 1941 թ. Օտտավա կատարած այցի ժամանակ։ Յուսուֆ Քարշն այդ լուսանկարի պատմության մասին գրել է. «Նա տրամադրված չէր լուսանկարվելու, և այն ամենը, ինչ նա կտրամադրեր ինձ, ընդամենը 2 րոպե էր Համայնքների պալատից նախասրահ անցնելիս: Երկու աղքատիկ րոպեներ՝ լուսանկարելու համար մի մարդու, որն աշխարհը պատել է իր փառքով, իսկ ինձ այս դեպքում` սարսափով: Չերչիլը մռայլ դեմքով շարժվեց դեպի իր սենյակ` իմ խցիկին վերաբերվելով այնպես, ինչպես կվերաբերվեր գերմանացի ոսոխին»: Քարշն ուզում էր ամրագրել Չերչիլի էությունը, որսալ հենց այն պահը, որը հնարավորինս ավելի խորը կբնութագրեր խարիզմատիկ գործչին: Բայց այդ պահին Չերչիլի սիգարը կարծես խանգարում էր, մինչդեռ հայտնի էր, որ սիգարները Չերչիլի կյանքի անբաժան ուղեկիցն են. նա օրական 15-20 սիգար էր ծխում: «Խլե՛ք ինձնից սիգարը, և ես ձեզ պատերազմ կհայտարարեմ»,- Չերչիլի այս հայտնի խոսքն անգամ չի կաշկանդում տաղանդավոր հայ լուսանկարչին: Նա կայծակնային արագությամբ մոտենում և «Ներողություն, պարո՛ն» ասելով` խլում է սիգարը նրա բերանից: Չերչիլի դեմքը միանգամից խոժոռվում է, նա գլուխը զայրացած առաջ է բերում` ձեռքը դնելով ազդրին, և հենց այդ պահին Քարշը նրան լուսանկարում է` ստեղծելով պատմության ամենահայտնի լուսանկարներից մեկը: Այո, սա հենց այն էր, ինչ ուզում էր ստանալ ֆոտոխցիկի անզուգական վարպետը: Իսկ Չերչիլը ոչ միայն իր սիգարը խլած հայ լուսանկարչին պատերազմ չի հայտարարում, այլև ասում է. «Դու կարող ես անգամ մռնչացող առյուծին ստիպել անշարժ կանգնել»: Քարշը լուսանկարը վերնագրում է «Մռնչացող առյուծը»: Ի դեպ, վերջերս Անգլիայի բանկը թողարկել է նոր հինգֆունտանոց պլաստիկ թղթադրամ, որի վրա պատկերված է Չերչիլի «Մռնչացող առյուծը» լուսանկարը:

Հայաստանը Ռուս-Թուրքական հարաբերություններում

Հայ-ռուսական հարաբերությունները
Հայաստանի անկախության հռչակումից հետո բավականին բարդ հարաբերություններ ստեղծվեցին Ռուսաստանի հետ։ Բանն այն է, որ 1917թ. Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Ռուսաստանում փաստորեն առաջացել էին երկու հակադիր ուժեր, որոնք քաղաքացիական կռիվներ էին մղում իրար դեմ։ Դրանցից մեկը Խորհրդային Ռուսաստանն էր (ՌԽՖՍՀ)։ Նա պայքարում էր խորհրդային կարգերը ամբողջ Ռուսաստանում հաստատելու համար։ Այլ կերպ Խորհրդային Ռուսաստանին կոչում էին «կարմիրներ»։ Մյուս կողմը հին կարգերի պահպանման կողմնակից ուժերն էին, որոնք չէին ընդունում բոլշևիկյան կարգերը։ Սրանց էլ կոչում էին «սպիտակներ»։ Ռուսաստանի հարավային և արևելյան շրջաններում ստեղծվեցին մի շարք ոչ խորհրդային պետական կազմավորումներ՝ Կուբանի, Թերեքի, Դոնի, Ղրիմի. Սիբիրի և այլն։ Սրանց ղեկավարում էին նախկին ցարական գեներալներ։
Հարկ է նշել, որ նորանկախ Հայաստանի կառավարությունը ի սկզբանե չկարողացավ նորմալ հարաբերություններ հաստատել Խորհրդային Ռուսաստանի հետ, թեև այդ ուղղությամբ որոշ փորձեր արվեցին։ Դրա հիմնական պատճառն այն էր, որ Հայաստանի իշխանությունները չէին ընդունում խորհրդային վարչաձևը։ Իր հերթին խորհրդային կառավարությունն էլ ցանկություն չուներ ճանաչելու Հայաստանի անկախությունը։
Դրան հակառակ բավականին սերտ հարաբերություններ հաստատվեցին Ռուսաստանի հարավի և Սիբիրի ոչ խորհրդային պետական կազմավորումների հետ։ Հայաստանն այնտեղ դիվանագիտական ներկայացուցչություններ բացեց։ Հայաստանը նյութական որոշակի օգնություն ստացավ ոչ խորհրդային պետական կազմավորումների ու հատկապես գեներալ Ա. Դենիկինի գլխավորած Հյուսիսային Կովկասի կառավարությունից։ Լավ կապեր էին հաստատվել նաև Ուկրաինայի, Սիբիրում՝ ծովակալ Կոլչակի կառավարության հետ և այլն։ Հայ-ռուսական հարաբերությունների այս վիճակը շարունակվեց մինչև 1920թ. սկզբները։

1920թվականի քարտեզը

Հայ-Ռուսական բանակցությունները Մոսկվայում և դրանց ձախողումը։
1920թ․ Ադրբեջանը խորհրդայնացվեց։
Հայաստանը որոշեց բանակցել կարմիր բանակի հետ բարեկամական պայմանագիր կնքերու և Հայաստանը անկախ ճանաչելու համար։
1920թ․Մոսկվա մեկնեց ՀՀի պատվիրականությունը Լևոն Շանթի գլխավորությամբ։
Հայ-ռուսական բանակցությունները արդյունք չտվեցին ամեն մի կողմը հակառակ կողմին այնպիսի պայմաններ ներկայացրեց, որոնք իրենց համար ձեռնատու չէին։

Մոսկվայի պայմանագիր

1921 թվականն ամբողջացնում է ռուս-թուրքական հարաբերությունների ողջ համապատկերը, որն ինչպես Առաջին համաշխարհային պատերազմի, այնպես էլ 1918-1920 թթ. աշխարհաքաղաքական իրադարձությունների հետևանք էր։ Ռուսաստանում և Թուրքիայում տեղի ունեցած հեղափոխությունները թեև գաղափարական առումով զգալի տարբերություններ ունեին, սակայն երկու երկրների աշխարհաքաղաքական շահերը համընկնում էին, ինչն էլ արտացոլվում էր 1920-1921 թթ. ռազմաքաղաքական իրադարձություններում։
1921 թ. մարտին Խորհրդային Ռուսաստանը և Քեմալական Թուրքիան Մոսկվայում բարեկամության պայմանագիր ստորագրեցին, որով, փաստացիորեն, հստակեցնում էին սահմանները Կովկասում։ Հիշեցնենք, որ Մոսկվայի պայմանագիրը հաստատում էր Թուրքիայի հետ արդեն եղած սահմանը, որը ձևավորվել էր 1920թ. սեպտեմբեր-նոյեմբերի թուրք-հայկական պատերազմում հայերի պարտության հետևանքով։ Այդ պայմանագրով Հայաստանը կորցնում էր շուրջ 20 հազար կմ2 տարածք։ Թե՛ Թուրքիան, և թե՛ Խորհրդային Ռուսաստանը հասկանում էին, որ Անդրկովկասի հանրապետությունների հետ նույնպես անհրաժեշտ է համաձայնություն կնքել, հակառակ դեպքում պայմանագիրն ինչ-որ պահի կարող էր կորցնել իրավական ուժը։ Եվ պատահական չէր, որ Մոսկվայի պայմանագրի 15-րդ հոդվածը Խորհրդային Ռուսաստանին պարտավորեցնում էր այս ուղղությամբ որոշակի քայլեր ձեռնարկել։

Պայմագրի կետերի վերաբերյալ վիդեո